Als jonge kampeerder vond ik de eerste keer paalkamperen toch wel erg spannend. Ik had nu een aantal mensen van m’n kampeer groep wat vaker gezien. En de moet werd hoog gehouden omdat, hun al wat meer jaren ervaring hadden met het “minimalistisch kamperen”. Maar van het minimalistisch kamperen was er uiteindelijk weinig van gekomen. Met een de Low Alpine Sting (lowe-alpine-sting) op m’n rug met daarin in uitrusting van totaal: 29 kg. Begon ik aan m’n reis. De auto hadden we op de parkeerplaats geparkeerd (rond de 3 km van de paalkampeer plek) gingen we lopen. Wat in werkelijkheid een tocht van 45 minuten Zou zijn. Voelde het als een hele dag lopen.
Helemaal verrot aangekomen zag ik dat al één iemand van de groep aanwezig had. En die had een mooie “natuurlijke” bushcraft shelter geclaimed. Met spijt moet ik jullie vertellen dat ik hier geen foto meer van heb.
Ik had inmiddels mijn Koninklijke Landmacht Pup tent opgezet. Met een Fosco Tarp erboven gespannen. Dit had ik gedaan omdat ik niet meer 100% zeker wist of de tent waterdicht was.
Na m’n standaard avondmaaltijd van Adventure Food te hebben genuttigd chicken-curry. Was het tijd om met de kampvuur verhalen te beginnen.
De heerlijke ongesensoorde praat over hoe groot je mes is, over overlevingsskills, misgeloopte avonturen en die heerlijke samenzweringstheorieën. Soms kan ik er geen genoeg van krijgen! Net als die avond. We verzamelde ons rond het vuur om een uur of 18:00 en hebben daar zeker gezetten tot 2:00.
De volgende ochtend na een heerlijk bakje thee gemaakt op de Woodgas stove en de KL Veldfles Beker ben ik op pad gegaan om te kijken of m’n “bolwerk” van een aantal maanden geleden er nog stond. Na even goed zoeken en herinneringen opsnuiven zag ik hem toch echt staan, wel een beetje teruggenomen door de natuur. Maar dat is niet erg! Na nog even een kopje thee en wat knakworsten in m’n mik te hebben gedouwd, was het wel weer eens tijd om terug te gaan naar de kampeerplaats.
Eenmaal daar zie ik dat er andere vrienden van ons zijn aangekomen en gevestigd. Het was daarom, ook weer de tijd om even heel goed bij te praten. Onder genot van Noodles en wat te drinken.
Na het bijpraten en met de uitrusting even te hebben gepatst. Was het alweer tijd om avond te gaan eten. Dit keer ging ik aan de haal met een andere smaak van Adventure Food. Namelijk: de Pasta Bolognese ook deze was goed te eten! Maar niet zo smakelijk als de eerder genoemde Chicken Curry.
Na weer wat “standaard kampvuur praat” was het weer tijd om de slaapzak in te duiken. De slaapzak die ik mee had was er één van het Zwitserse leger (geen idee meer welk model). Wat trouwens een heerlijk warme slaapzak is. Gemaakt van erg stevig materiaal (dit merk je helaas ook in het gewicht). Maar je hoeft niet bang te zijn dat die scheurt of dat je het koud zult krijgen.
Na een heerlijke nacht warm en comfortabel slapen werd ik wakker in het heerlijke rustgevende bos. Met de geur van Dennenappels, dennenbomen en een heerlijk pas aangestoken kampvuur. Helaas was het alweer tijd om naar huis toe te gaan.
Altijd als ik na zo’n weekend als deze thuis kom. Heb ik altijd het gevoel dat ik iets mis en vind ik het haast jammer om weer terug te zijn in het “normale” leven.
Maa gelukkig staat het volgende weekend weer gepland 😉
